شعر سوره فلق

ای خدا بنده ای بی پناهم/عبد حیران و گم کرده راهم
برنخیزد ز دل غیر آهم/من اسیری به چنگ گناهم

میکنم زمزمه قول حق را/قل اعوذ برب الفلق را

آنکه جنگ خدا پیشه کرده/در خلائق همه ریشه کرده
در خیال بشر بیشه کرده/بهر دین من اندیشه کرده

میکنم زمزمه قول حق را/قل اعوذ برب الفلق را

آن دمی را که شب رو نماید/یا که ظلمت ز هر سو بر آید
جای هشیاری ام غفلت آید/فتنه عقل و دلم را رباید

میکنم زمزمه قول حق را/قل اعوذ برب الفلق را

یارب از شر سحر زمانه/از خطر های جادوگرانه
هر دم آید به سویم نشانه/جز تو نبود مرا پشتوانه

میکنم زمزمه قول حق را/قل اعوذ برب الفلق را

بارالها بده اذن یادت/تا کنم صبح و شامت عبادت
الامان الامان از حسادت/از کسی که به آن کرده عادت

میکنم زمزمه قول حق را/قل اعوذ برب الفلق را

 

شاعر:حسین رشیدی